Onderstaand de videoverslagen van de gouden race tijdens de Paralympics van Tokyo 2021 en de landelijke, provinciale en Texelse huldiging van Larissa en Imke. Tijdens de landelijke huldiging zijn ze beiden ook benoemd tot ridder in de orde van Oranje Nassau.

‘Het doet zeer, maar zo goed zeer heeft het nog nooit gedaan’
Met een ongelooflijke voorsprong op de concurrentie hebben Larissa en Imke vannacht in Tokyo de gouden paralympische medaille op de tijdrit over 1 kilometer gewonnen. 

Het gouden duo finishte in 1.05.291 minuut, een persoonlijk record én een nieuw paralympisch record. Daarmee waren ze bijna anderhalve seconde sneller dan Aileen McGlynn Obe en Helen Scott uit Groot-Brittannië, die in 1.06.743 beslag legden op de zilveren medaille. Het Belgische duo Griet Hoet en Anneleen Monsieur veroverde in 1.07,943 brons. 

‘Stoker’ Larissa en ‘piloot’ Imke moesten er diep voor gaan, maar de beloning was enorm. De camera van de NOS registreerde hoe ze vlak na de finish volkomen uitgeput op de baan lagen bij te komen. Na een stevige knuffel met Imke kon Larissa nog net uitbrengen: ‘Het doet zeer, maar zo goed zeer heeft het nog nooit gedaan.’

Voor Larissa is het de tweede paralympische medaille. Samen met Haliegh Dolman won ze in 2016 zilver in Rio de Janeiro. Ze was vastbesloten samen met Imke wél de hoogste trede van het podium te mogen betreden, maar een zware val op de baan van Gent twee jaar geleden leek roet in het eten te gooien. Beiden raakten gewond, Larissa het zwaarst. Na een langdurig revalidatieproces, konden ze pas sinds een maand of drie weer voluit trainen.

Zaterdag 28 augustus komen Larissa en Imke nogmaals in actie. Op het programma staat dan de 3000 meter achtervolging. De start is om 3.00 uur
Nederlandse tijd.

Onderstaand een video verslag van de gouden race van Larissa en Imke.

Larissa en Imke ondanks valpartij naar Tokyo.

Na een jaar uitstel door corona is het nu toch echt bijna zover: op 26 augustus doen Larissa Klaassen en Imke Brommer op de Paralympische Spelen in Tokyo een gooi naar de gouden medaille op de tijdrit over 1 kilometer. ‘We willen de race van ons leven rijden’, blikt Larissa vooruit.

Eigenlijk is het een race tegen de klok. Sinds 2018 waren ze vol in training om hun ultieme doel te bereiken. Maar een val op de wielerbaan van Gent in 2019 had verstrekkende gevolgen voor Larissa. Ze leek er aanvankelijk met forse kneuzingen vanaf te komen, maar tijdens trainingen kreeg ze steeds meer last van evenwichtsklachten. De arts die haar onderzocht, constateerde een forse hersenschudding. Toen de klachten steeds heviger werden, besloot Larissa zich tot Brai3n te wenden, een medisch instituut in het Belgische Gent, gespecialiseerd in de werking van het brein. Specialisten daar vonden hersenbeschadigingen die haar klachten verklaarden.

Neurostimulatie.
Sindsdien heeft Larissa een intensieve behandeling ondergaan. ‘Ingewikkeld om uit te leggen. Heel lang heb ik allerlei problemen gehad, zoals slaapproblemen en stress. Neurostimulatie helpt me de hersengebieden die te hard werken af te remmen en de gebieden die te weinig doen te stimuleren. Dat moet me beter in balans brengen. Eigenlijk had ik nog een vervolgbehandeling moeten ondergaan, maar daar was geen tijd meer voor. En anders was het ten koste gegaan van de training. Ik ben blij met hoe het nu gaat. Zeven weken geleden had ik er nog weinig vertrouwen in. Maar ik ga vooruit en ook de vorm komt langzaam terug. Het jaar uitstel door corona is voor ons een geluk bij een ongeluk geweest.’

Trainingskamp.
Om in vorm te komen hebben Larissa en Imke hard getraind, zes dagen per week. ‘Op maandag en donderdag doen we krachttraining in het trainingscentrum op Papendal. Op dinsdag, woensdag en vrijdag fietsen we op de baan en zaterdag op de weg of thuis op de hometrainer. Zondag is rustdag.’ Lachend: ‘Dan doe ik de was en hangt al mijn wielerkleding aan de lijn.’

Samen met bondscoach Eelke van der Wal zijn ze vanaf 6 augustus op trainingskamp in Anadia in Portugal. ‘We zijn er al een paar keer geweest. Het is een mooie plek, met het hotel vlak bij de baan. Bij aankomst zitten we op twintig dagen voor de Spelen. We proberen daar de piek erop te zetten, zoals Eelke dat noemt. Heel gericht trainen: intensief maar minder, om uitgerust te raken.’

Naar Tokyo.
Op de 16 augustus keren ze terug in Nederland. ‘We slapen in een hotel bij Schiphol, want de dag erop vliegen we al naar Tokyo.’ Larissa ziet op tegen de lange reis, die door de hersenbeschadiging waarschijnlijk nog vermoeiender is dan anders. Ook is ze een beetje bang voor de onvermijdelijke jetlag. ‘Ik was liever een paar dagen eerder gegaan, om te kunnen acclimatiseren. Maar door de coronamaatregelen was dat niet mogelijk. Je mag maar een beperkte periode in Japan zijn. De hele situatie gaat sowieso wat ten koste van het Olympische gevoel, zoals ik dat in Rio de Janeiro wel heb ervaren. We zijn verplicht in onze bubbel te blijven. En de dag na onze laatste race moeten we alweer weg. Jammer, vooral voor Imke, die voor het eerst meedoet. De regels zijn heel streng. Houd je je er niet aan, dan volgen er sancties.’

Twee onderdelen.
Larissa en Imke komen in Tokyo twee keer aan de start. ‘Een tweede onderdeel is verplicht. We doen daarom ook mee aan de tijdrit over 3 kilometer. We trainen er niet op, dat gaat niet samen met de training voor ons hoofdonderdeel. De laatste keer dat ik 3 kilometer heb gereden was op het WK in Mexico in 2014.’ Na de vraag of ze zich kansloos acht, begint Larissa te lachen. ‘Als je start, heb je een kans. Maar we gaan er niet vanuit dat we ons plaatsen voor de volgende ronde.’

Ondanks alle tegenslagen en de strenge coronamaatregelen, benadrukt Larissa dat ze ‘ontzettend’ veel zin in het nieuwe avontuur hebben. ‘Imke en ik hebben een onwijs goede klik. We doen er alles aan om beter te worden en kunnen alles tegen elkaar zeggen, zonder dat de ander dat als kritiek beschouwt. We zijn ook constant aan het evalueren. Waar kan het beter?’

Goud of…?
Donderdag 26 augustus is ‘de’ dag, waarnaar ze al drie jaar uitkijken. ‘Ons onderdeel start om tien uur ’s ochtends. Het is in Nederland dan midden in de nacht, het tijdverschil met Japan is zeven uur.’ Hoewel ze als topsporters pur sang voor ‘het allerhoogste’ gaan en Larissa altijd heeft gezegd revanche te willen nemen voor de vorige Spelen – toen ze een zilveren medaille won in plaats van de gouden – is ze realistisch over hun kansen. ‘We gaan voor goud, maar je weet niet wat de rest doet. Bovendien heb je daar geen invloed op. Ons streven is daarom een persoonlijk record te rijden, mét het gevoel dat we alles eruit hebben gehaald wat erin zat. We willen de race van ons leven rijden. En dan zien we wel of dat genoeg is voor goud.’

Tweeënhalve maand na hun onfortuinlijke val in de Zesdaagse van Gent, hebben Larissa Klaassen en Imke Brommer een succesvolle rentree gemaakt. Tijdens de wereldkampioenschappen paracycling, die afgelopen dagen in het Canadese Milton werden gehouden, won het duo een gouden en een zilveren medaille.

Een bijzonder knappe prestatie, want hun val op 14 november – op hoge snelheid klapten ze met hun hoofd vol op de baan – had verstrekkende gevolgen. Allebei liepen ze een flinke hersenschudding, een heleboel krassen, kneuzingen, blauwe plekken en schaafwonden op. Op doktersadvies moesten ze bovendien de tijd nemen om rustig te herstellen, waardoor ze wekenlang veel minder hard konden trainen dan in de aanloop naar een belangrijke wedstrijd gewenst is. ‘Als we dit voor elkaar krijgen na een korte voorbereiding, dan kan er nog iets heel, heel moois gebeuren in Tokyo!’, concludeerde Larissa dan ook verheugd na afloop van de tijdrit over 1 kilometer, waarin ze alleen hun ‘eeuwige’ concurrenten Sophie Thornhillen Helen Scott moest laten voorgaan.

Het WK begon goed. Op het nieuwe onderdeel tandem teamsprint voor gemengde ploegen – waarin Larissa en Imke een team vormden met de visueel gehandicapte Vincent ter Schure en zijn piloot Timo Fransen – plaatsten ze zich in een veld van vijf teams eenvoudig voor de finale. Daarin troffen ze de Poolse vertegenwoordigers, die ze met groot vertoon van macht naar huis reden. Na drie ronden stond de klok stil op 49.696 seconden. Daarmee waren ze bijna twee volle seconden sneller dan de tegenstander.

De tijdrit over 1 kilometer – het Paralympische onderdeel waarop Larissa en Imke in Tokyo starten – was veel sterker bezet. Maar liefst zestien landen deden een gooi naar de medailles. In de praktijk werd het opnieuw een tweestrijd tussen Nederland en het Engelse duo Thornhill en Scott. Larissa en Imke zetten met 1.06.984 minuten een prima tijd neer, die tot aan de slotrit genoeg was voor goud. Maar daarin maakten de ijzersterke Engelsen maakten hun favorietenrol meer dan waar. Ze kwamen over de finish in 1.04.953. ‘Super blij’, juichten de Nederlandsen toch op Facebook.

Ook op het slotonderdeel, de sprint, leken Larissa en Imke kansrijk. In de kwalificatie reikten ze tot de tweede plaats, wederom achter Thornhill en Scott. In de kwartfinale versloegen ze vervolgens in de eerste heat het Braziliaanse koppel Marcia Ribeiro Goncalves Fanhani en Maria Tereza Muller met ruim verschil. Daarna sloeg echter het noodlot toe: Imke bleek te ziek om in de tweede heat te starten, waardoor de Braziliaansen reglementair wonnen. Een teleurstelling, maar met een gouden en een zilveren medaille was de missie in Milton evengoed meer dan geslaagd.

Goed nieuws voor Larissa en Imke. Het nieuws dat hun nieuwe tandem duurder uitvalt dan begroot, is niet onopgemerkt gebleven. Penningmeester Dirk Vinke van de hen ondersteunende Stichting VIPSport laat weten dat meerdere donaties zijn ontvangen. Bovendien heeft zich een nieuwe sponsor gemeld: Cirkant, een adviesbureau op het gebied van duurzame energie, eigendom van Jeroen Prummel uit De Waal.
‘Wij zijn uitermate verheugd om Larissa en Imke te kunnen sponsoren. Het teamwork en vertrouwen in elkaar dat zij laten zien, is iets waar we allemaal energie van krijgen. Wij wensen de coureurs dan ook heel veel succes met hun voorbereidingen op Tokyo’, motiveert Prummel zijn besluit om de meiden financieel te ondersteunen.
Ten slotte heeft Jumbo Texel aangekondigd de steun uit te breiden. De hoofdsponsor doet dat met een bedrag dat is verkregen uit bijdragen van leveranciers en een statiegeldactie.
Zoals bekend bereiden Larissa en Imke zich voor op de Paralympics, die eind augustus en begin september in Tokyo worden gehouden. Ze hopen er goud te veroveren op de tijdrit over 1 kilometer op de baan. Van 30 januari tot en met 2 februari doet het duo in Milton in Canada mee aan de wereldkampioenschappen.

Ter voorbereiding op de Paralympische Spelen zijn Larissa Klaassen en Imke Brommer vrijdag 4 oktober naar Tokyo vertrokken. Het wielerduo hoopt er volgend jaar zomer een gouden medaille te winnen op tijdrit over 1 kilometer op de baan.

‘We gaan de jetleg ervaren, het wegparcours en de omgeving verkennen, cultuur snuiven, uiteraard even Tokyo onveilig maken en een bezoek aan de wielerbaan brengen. We kunnen er niet fietsen, want de baan wordt gerenoveerd’, vertelde Larissa vlak voor vertrek.

Het duo keert donderdag 10 oktober terug naar Nederland en dan begint de aanloop naar de wereldkampioenschappen. Deze worden van 30 januari tot en met 2 februari in Milton in Canada gehouden. Voor die tijd (van 29 november tot en met 1 december) is er nog een wereldbekerwedstrijd in het Engelse Manchester. Onder voorbehoud doen Larissa en Imke eind december mee aan de Nederlandse kampioenschappen.

Volgende week staat een bezoek gepland aan Bioracer. Met deze producent van sportkleding wordt het ontwerp van hun wieleroutfit besproken. ‘Het streven is om de wedstrijd in Manchester in onze eigen Jumbo Texel-kleding te rijden’, aldus Larissa.

Over een bezoek aan de bouwer van de nieuwe tandem, samen met bondscoach Eelke van der Wal, hult Larissa zich in stilzwijgen. ‘Daar vertel ik niks over in verband met de concurrentie die wellicht meeleest. Het wordt in ieder geval een heel ander soort tandem en héél gaaf!’

Bouwondernemer en wielerliefhebber Arjan van den Hoek heeft op zaterdag 14 september een cheque overhandigd van € 4.000,- aan Imke en Larissa. Arjan heeft als renner van Team Timmermans van Italië naar Nederland gefietst. Hij heeft zich daarbij door lokale ondernemers laten sponsoren met als doel de missie van Larissa en Imke voor het behalen van een gouden medaille op de Paralympische Spelen in Tokyo 2020. Bij het aannemen van de cheque gaven Imke en Larissa aan zich hiermee onwijs gesteund te voelen en waren er enorm blij mee.
De € 4.000,- is bijeengebracht door: Kroom Bouwbedrijf, Stucadoorsbedrijf Wesley Smit, Kurk en Stroek Vakschilders, Van der Meulen Metaalbewerking, Leeflang Loodgieters, Tension Elektrotechniek, Kasteelheer Groep, VDNDP Bouwingenieurs, Blauwhof Bouwcenter en Riba Installatiebedrijf.

Op woensdag 11 september showden Larissa en Imke op de wielerbaan van Omnisport in Apeldoorn hun nieuwe vrijetijdskleding. Op de kleding in de kleuren geel en zwart van hoofdsponsor JUMBO Texel staan naast het logo van de hoogdsponsor ook de logo's van de Mike Multi Foundation en de Stichting VIPSport.

Larissa en Imke hebben in het weekend van 16 en 17 maart 2019 met succes deelgenomen aan het WK Paracycling in Apeldoorn.

Zaterdag pakten ze de tweede plaats op de één kilometer baanwielrennen achter het Engelse duo Sophie Thornhill en Scott Helen. De Engelsen prolongeerden met de overwinning hun titel uit 2018. De derde plaats was voor Emma Foy en Hannah van Kampen uit Nieuw-Zeeland.

Thornhill en Helen waren bij voorbaat de gedoodverfden favorieten al wisten de Texelse Larissa en Imke hen tot 0,7 seconden te naderen. Hun tijd was 1.06,545 minuut.

Larissa liet op de site http://parasportnl.nl weten dat zij en Imke het Engelse duo daarmee op de hielen zitten. "In Manchester bij de wereldbeker in januari waren ze nog ruim twee seconden sneller. We komen dus steeds dichterbij, dat belooft veel goeds richting Tokyo. Daar willen we ze pakken."

Op zondag de 17e pakten ze brons op de 200 meter sprint.
In de strijd om brons moesten ze het opnemen tegen het Belgische tandemteam Griet Hoet en Anneleen Monsieur. In de allerlaatste meters wisten Larissa en Imke het Belgische team te kloppen.

Ook hier ging het goud naar het Engelse duo Sophie Thornhill en Scott Helen dat tot nu toe onverslaanbaar lijkt.

Larissa sprak niettemin de hoop uit dat zij en Imke de Engelsen alsnog weten te verslaan tijdens de Paralympische Spelen die in 2020 in Tokyo worden gehouden.